سزاواری

توسزاوار بهترین ها هستی.

 این حقیقتی است.

تو سزاواری، حتی اگر تصور نکنی که سزاواری.

گمان نمیکنی که سزاواری با تو بدرفتاری شود؟ این حقیقتی است. سزاوار نیستی که با تو بدرفتاری شود.

اما حقیقت تلخ این است که تو درست سزاوار همان چیزی هستی که می پذیری.

اگر چیزهایی را که برایت اتفاق می افتد دوست نداری، به عهده خود توست که در این زمینه چیزی بگویی و کاری برای آن بکنی.

شکایت نکن. تو درست سزاوار همان چیزی هستی که تحمل می کنی.

انتظار نداشته باش که دیگران تغییر کنند.

تو سزاوار بهترین هستی.

به کمتر از آن، تنها به این دلیل که به شایستگی خویش ایمان نداری، قناعت نکن

باید جهش ایمان را بپیمایی و باور کنی که سزاواری. ایمان به شایستگی ات دست دیگران را برای بخشیدن به تو باز می گذارد و دروازه جهان را به روی بخشش تو

می گشاید.

سزاواری که بهترین های خودت را ببخشی و بهترین ها را دریافت کنی. جهان سزاوار است از تو بشنود. در واقع جهان نیازمند شنیدن صدای توست.

بی اعتقادی به شایستگی ات شاید از آنجا سرچشمه می گیرد که از آنچه به منظور یخشیدنش پا به این جهان گذاشته ای، به اندازه کافی نمی بخشی.

من سزاوار همه خوبی هایی هستم که می توانم مجسم کنم

من سزاوار تمام شادی هایی هستم که می توانم حمل کنم

سزاوار همراهی دوستان و عشق خویش

من سزاوار همه خوبی ها هستم